Ülkemizde geçtiğimiz yıl 500'e yakın kadın öldürüldü. Bulunduğumuz 2020 yılında öldürülen kadınların sayısı şimdiden 150'yi buldu. Son beş yılda ülkemizde 2000 kadın, cinayetlerde hayatını kaybetti. Kadınların çoğu, kendi yaşamları ve gelecekleriyle ilgili kararlar aldıkları için eşleri, eski eşleri veya birlikte oldukları erkekler tarafından öldürüldü. Kadına yönelik şiddet rakamları da çok farklı değil. Geçtiğimiz yıl yaklaşık 700 kadın şiddete uğradı.

Toplumsal cinsiyet eşitliğini hiçe sayan politikaların arttığı, kadınları koruyan yasa ve sözleşmelerin uygulanmadığı, nafaka ve sığınma evleri gibi hayat kurtaran uygulamaların değersizleştirilmeye çalışıldığı bu dönemde kadınlara yönelik saldırıların daha da çoğaldığını görüyoruz.

Şiddetin temeli eşitsizliktir. Hem toplumsal yaşamda, hem çalışma yaşamında kadınların maruz kaldığı cinsiyet ayrımcılığı kadın-erkek eşitsizliğini daha da derinleştirmekte, kadına yönelik şiddetin temellerini güçlendirmektedir.

Kadın istihdamı verileri de bu eşitsizliğin derinliğini ortaya koymaktadır. Türkiye'de 22 milyon 300 bin kadın, işgücüne dahil değildir. İşgücüne dahil olan 9 milyon 197 bin kadının 7 milyon 982 bini istihdam edilse de, bu istihdamın yaklaşık yüzde 62'si güvencesiz, düşük ücretli ve sağlıksız çalışmanın yaygın olduğu hizmetler sektöründe gerçekleşmektedir. İstihdam edilen 2 milyon 821 kadın kayıtdışı çalışmaktadır. Bu durum, kadınların hem evde hem işyerinde uğradığı şiddet ve ayrımcılığı arttırmaktadır.

Kadına yönelik şiddetin önlenmesi, mağdurların korunması, faillerin cezalandırılması ve şiddetle toplumun tüm kurumlarıyla mücadele edilmesi ilkelerine dayanan İstanbul Sözleşmesi 2014 yılında yürürlüğe girdiği halde hâlâ uygulamaya geçilememiştir. Uygulandığı takdirde, kadına yönelik şiddet ve ayrımcılığa karşı önleyici hükümler içeren 6284 Sayılı "Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun"un ilk maddesinde de kadına yönelik şiddetin önlenmesi ve bununla mücadelede de İstanbul Sözleşmesi'nin esas alınacağı belirtilmektedir. Bugüne kadar sistemli bir şekilde uygulanmayan bu yasa ve sözleşme önündeki tüm engeller kaldırılarak tartışmasız hayata geçirilmesi aciliyet kazanmıştır.

Sendikamız Petrol-İş, kadın-erkek eşitliğini ve kadına yönelik şiddetle mücadeleyi temel prensiplerden biri olarak kabul etmekte, tüzüğünde buna ilişkin hükümlere yer vermektedir. Ayrıca kadın üyelerimizin yoğunlukta olduğu işyerlerinde imzalanan toplu sözleşmelerimizde eşitliği ve şiddetle mücadeleyi içeren maddeler bulunmaktadır. Toplumsal cinsiyet derslerimizde konuya geniş yer verilmektedir.

Sendikamız, Uluslararası Çalışma Örgütü İLO'nun Haziran 2019'da kabul ettiği 190 Sayılı "Çalışma Yaşamında Şiddet ve Tacizin Önlenmesi Sözleşmesi"ni desteklemekte, ülkemizde imzalanması ve hayata geçirilmesi için gerekli çalışmalardan kaçınmamaktadır. 190 Sayılı sözleşme, çalışma yaşamında giderek artan ayrımcılık ve eşitsizlikle mücadelede önemli bir araç olacak, cinsiyete dayalı şiddete karşı farkındalık yaratılmasında önemli rol oynayacaktır.

Tüm bu yasa ve sözleşmelerin kağıt üzerinde kalmaması, kadın cinayetlerinin sona erdirilmesi, kadına yönelik şiddet ve tacizle daha etkin bir şekilde mücadele yürütülebilmesi için sendikalara, sivil toplum kuruluşlarına önemli görevler düştüğü, tüm toplumsal kesimlerin güç birliği yapması gerektiği ortadadır. Petrol-İş, kadın erkek tüm üyeleriyle bu sorumlulukta üzerine düşen payı yerine getirmeye devam edecektir.

Petrol-İş Gebze Şubesi Kadın Komisyonu olarak kadına yönelik her türden şiddete, kadın cinayetlerine karşı, kadın-erkek eşitliğine yönelik bütün saldırılara karşı gerekli tüm çalışmalarda ve işbirliklerinde yer almaya devam edeceğiz. Hem toplumsal alanda hem çalışma yaşamında kadınları koruyan yasa ve sözleşmelerin imzalanması için Petrol-İş olarak hiçbir faaliyetten kaçınmayacağız. Tüm sendika, sivil toplum örgütü ve toplumsal kesimleri hep birlikte konuyla ilgili duyarlılık oluşturmaya çağırıyor, resmi kurum ve yetkilileri acilen göreve davet ediyoruz.