35 yaşındayım. 8 yaşında bir çocuğum var. 4 aydır TPI Composite işyerinde çalışıyorum. Petrol-İş üyesiyim. 17 yıldır çalışma hayatının içindeyim. Kreşi olan bir işletmede hiç çalışmadım. Çalışan bir anne için kreş çok önemli. İşyerleri kreş açmak istemiyorlar. Bu durum çalışan annelerin işi bırakmasına ya da daha geç iş hayatına başlamasına neden oluyor. Yeni evlenen çiftlerin hemen bebek sahibi olması işveren için sıkıntılı bir durumun ortaya çıkmasına neden oluyor. Çalışan annelerin olduğu işletmelerde kreşin olması annelerin kafalarındaki soru işaretlerinin azalmasına yardımcı olur. Çalışan anneler olarak kreşlerin açılması için desteğinizin bu yönde artmasını talep ederiz.

34 yaşındayım, 3 yaşında bir çocuğum var. 5 yıldır Plascam’da çalışıyorum. Türkiye’de yaşayan bir kadın, bir işçi ve en önemlisi bir anne olarak çalışmanın ne kadar zor olduğunu söylemek istiyorum. Uykusuz gece vardiyasına gelmek, çocuğuna bakacak kimsesi olmadığından komşusuna bırakmak ya da iş çıkışı sanki hiç yorulmamış gibi çocuğunu kucağa alıp yaz kış otobüslerde evine gitmek… Yani bir anne olarak çalışmak gerçekten zor. Anne ve baba olarak dünyaya bir çocuk getirmek çok güzel, tarifsiz bir duygu. Ama biz bu güzel duyguyu yaşamadan, çocuğa kim bakacak? Bakıcıya güvenilir mi? Kreş bulabilir miyiz? Saatleri bize uyar mı? Bütçemize uygun mu? gibi soruları sormaya başlıyoruz. Bebeğimiz 6 aylıkken onu bırakıp işe başlamak zorunda kalıyoruz. Asıl sorunlar burada başlıyor. Kendimden örnek vermek istiyorum. Vardiyaya geçtiğim o ilk gecede bebeğim anne sütü almak için gecenin 3’ünde fabrikaya gelmişti. Ve ben bunu hiç unutmuyorum. Ne yapabilir-yapmalıyız? Bu sorun çok ciddi bir sorun. İşyerlerinde ya da mahallelerde kreşler açılmalı ve bu kreşler ücretsiz olmalı. Belki tek fabrika kreş açamaz ama aynı bölgedeki fabrikalar ortak kreş açabilir. Benim çocuğuma ben işteyken babaannesi bakıyor. Ve onun işi olduğunda ben çocuğuma bakacak birini arıyorum. Gece vardiyasında birine bırakmak çok zor oluyor. Vardiya değiştirmek veya izin almak zorunda kalıyorum. Yani biz işçi kadınlar hep sorun yaşıyoruz. Doğum izni uzatılmalı, gece vardiyası yasaklanmalı ve kesinlikle ücretsiz kreş açılmalı.

46 yaşındayım. 9 yaşında bir kızım, 20 yaşında asker, 16 yaşında lisede okuyan ve annelik yapmaya çalıştığım iki oğlum var. (Eşimin ilk eşinden, annelerini kaybetmişler) Petrol-İş üyesiyim. 4,5 yıldır TPI Kompozit Kanat San.’de çalışıyorum. 24 yıldır özel sektörde çalışıyorum ve ilk kez sendikalı bir işyerinde çalışma fırsatım oldu. Özel sektör çalışanları maalesef zor şartlarda çalışıyor, istekleri olamaz, sadece sermaye ne derse o kanundur, yapılır. Kızım doğdu ve ilk yapılan beni işten çıkarmaktı. Neden diye sorduğumda cevapları “Küçük çocuk gece uyutmaz, sabah verimli olamazsın ve gün içinde hasta olursa izin istersin” olmuştu. Patronlar ve onları temsil edenler sürekli işçinin kazanılmış hakkını nasıl geri alırız derdindeler. Kadınlar bulundukları her ortamda daha katılımcı olmalıdır. Çalışan her anne çocuğunun emin ellerde bakılıyor olmasını ister. Her kadının annesi maalesef bakamıyor, dolayısıyla işyerlerinde kreşlerin açılması ve var olanların korunması şart. İlk adımda üretkenliğin ve estetiğin simgesi olan emekçi kadınlar olarak, çalıştığımız işyerlerinde kreş açılmasını istiyoruz. Konu kadın olunca ‘istekleri çok’ diye kadın çalışan sayısını her geçen gün azaltıyorlar. İşyerlerinde kadın sayımız çoğalmalı, kreşler açılmalıdır.

28 yaşındayım. Gebze’de Mecaplast fabrikasında çalışıyorum. Her annenin olduğu gibi benim de hayattaki ilk önceliğim oğlum Ozan. Çalışan bir anne olduğum için oğlumun her zaman yanında olamıyorum. Bu hem beni hem de oğlumu yıpratıyor. Ama oğlumun geleceği için çalışmak zorundayım. Benim ve benim gibi çalışan annelerin en büyük eksikliği evlatlarımızın eğitimine yeteri kadar destek olamamak. Bu eksikliğimizi de gerek işyerlerinde gerek mahallelerimizde olması gerektiğine inandığım kreş ve etüt eğitim merkezleri ile başarabiliriz. Benim fabrikamda ne kreş ne de etüt merkezi var. Ben devletimizin ve işverenin desteği ile bu eksikliğimizin giderilebileceğine inanıyorum. Eğitimli bir birey vatanına ve milletine daha faydalı ve yararlı olur. Bunun için hep beraber, çocuklarımız için elimizi taşın altına koymalı, eğitimlerine destek vermeliyiz. Umarım sesimiz duyulur ve işyerlerimizde ve mahallelerimizde devletin de desteğini alarak bu hayalimizi gerçekleştirebilme fırsatı verilir bize. Biz annelerin ve babaların emeli gayesi budur. Bütün çabamız çocuklarımıza iyi bir eğitim ve gelecek sağlayabilmektir. Çocuklarımız bizim ülkemizin geleceğinin aynasıdır.